Soru: Küçük oğlum çok güzel ve zengin bir çocuk ama benden çok fazla enerji talep ediyor ve çok fazla ilgime ihtiyacı var. Suçluluk duymak ve kendinden fedakârlıkta bulunmak arasında mücadele ediyorum. Dengeyi bulmak mümkün müdür?
Evet mümkündür. Sadece bir şeyin anlaşılması gerekiyor. Eğer çocuklara izin verirsen gerçekten çok diktatör gibi olabilirler; seni gerçekten sömürebilirler. Bu senin için zararlıdır ve onlar için de iyi değildir çünkü bir kez sömürülmene izin verirsen ve ilgi göstermek zorundaysan ve sınırlarının ötesinde sevmen gerekiyorsa ve bunun çok fazla olduğunu hissetmeye başlarsan, o zaman bir şekilde intikam alacaksın. Daha sonra çocuk kendisini önemsemeyen bir dünyanın içine girecek ve o her zaman diğer herkesten aynı şeyi bekleyecek. Onun beklentileri aşırı olacak. Ve bunlar hayal kırıklıkları yaratacak. O zaman seni suçlayacaktır —ve mantıklı olan da budur – ve “Babam beni mahvetti” diyecektir.
Sevgi ver ama kendine hükmedilmesine izin verme. Aradaki ayrım incedir ama anlaşılması gerekir. Vermek istediğinde sevgi ver. Vermek istemediğinde, umursama çünkü sen sadece çocuğunun arzularını gidermek için burada değilsin. Ve sen ona yanlış örnek sunuyorsun; o da aynı şeyi kendi çocuklarına yapacak.
Ve her zaman hatırla: Fedakârlık iyi değildir çünkü asla oğlunu affedemeyeceksin.
Ancak o sorumlu tutulamaz. O uyanık değil, o bu kadar bilinçli değil. Sen daha bilinçlisin. Senin sorumluluğun çok daha büyük. Sevgini ver ama hükmedilme. Ve çocukların algısı çok gelişkindir.
Bir seferinde bir arkadaşta kalıyordum ve çift dışarı çıktı ve bana küçük oğullarının orada olduğunu söyledi, yani ona bakmam gerekiyordu. “Bırakın oynasın” dedim. Merdivenlerden düştü ve canı yandı.
Bana baktı ve bense orada bir Buda gibi oturdum. O da bana baktı, yakından izledi ve sonra “Hiç yararı yok; ağlayıp zırlamak anlamsız çünkü görünen o ki bu adam neredeyse bir heykel gibi ” diye düşündü. Oynamaya başladı . . .
Yarım saat sonra anne babası geri geldiğinde ağlamaya başladı. O zaman ben de ona, “Bu mantıksız çünkü şu an bir problem yok. Acı ya da biraz incinme olsaydı yarım saat geçti; daha önce ağlamalıydın” dedim. “Ne anlamı vardı ki? Gayet iyi biliyordum ki umursamayacaktın. Beklemek zorundaydım” dedi. Çocuklar çok pratiktir.
Bu nedenle şu andan itibaren bu konuda biraz daha uyanık ol. On günlüğüne onun seni zorlamasına izin verme, anlayacaktır. Çocuklar kendi çıkarı için insanları kullanabilir. Onlar yanlış stratejiler öğrenir ve sonra tüm yaşamları boyunca bu stratejileri tekrarlarlar: Karılarıyla, kocalarıyla, çocuklarıyla. Bir kez onların seni yönetmesine izin verirsen bir dahaki sefere daha fazlasını yapacaklardır. Senin onların gücü altında olduğunu bilirler. Ve herkes gücün tadını çıkarmak ister, herkes patron olmak ister.
Ağlayabilirler, zırlayabilirler. Bırak ağlasınlar, onlar tek başına bırakılmalı. Ve onlar bundan bir şey öğreneceklerdir. Başkalarının özgürlüğüne saygı.
O S H O – ÇOCUK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder