Affetmeye hazırım… Affetmeye hazırım… Affetmeye hazırım….
Affetmek, bilgeliğimin en güzel tezahürüdür… Affetmeyi seçtiğimde olgunlaşırım, büyürüm ve güvende olurum… Çocuk değilim, artık büyüdüm… Bu yüzden hazırım affetmeye…
Geçmişimde;
Eleştirildiğimde, korktuğumda, utandığımda ve suçluluk duyduğumda kendimi güvende hissetmek için birçok karar almıştım… Bu kararların işe yaramadığını anlıyorum ve bu kararların yerine sevgiyi koyuyorum… Korkularımla ve üzüntülerimle yüzleşmeyi seçiyorum ve onların yerine sevgiyi koyuyorum… Geçmişimde verdiğim işime yaramayan tüm kararları ve inançları sevgiyle affediyorum ve her birini seviyorum…
Eleştiri, korku, suçluluk, pişmanlık gibi utanç duygularını üzerimden attığım zaman özgür olduğumu hissediyorum. Bu sayede kendimi ve diğer insanları affedebilirim. Bu hepimizi özgür kılar.
Geride kalan tüm meseleleri affetmeye hazırım. Çünkü, ne yaşadıysam hepsinin sorumlusu benim… Ben kendimi affedersem eğer, hayat bana her şeyin en güzelini yaşatmaya hazırdır. Yaşanılan her zor şeyde hayatı daha güzel kılacak sırlar saklıdır… Öyleyse kendimi affetmeye daha da hazırım…
Geçmişte yaşamayı sevgiyle bırakıyorum. Uzun zamandır bu yükü sırtımda taşıdığım için kendimi affediyorum. Ben kendimi affettikçe daha da güvende hissediyorum…
Geçmişte kendimi ve başkalarını karşılıksız sevmeyi bilmediğim için kendimi affediyorum. Ve bunun yerine sevgiyi koyuyorum. Ve şimdi herkesi karşılıksız seviyorum… Benim onları affetmemem için hiçbir neden yok… Beni üzmüş, aldatmış, yalnız bırakmış ve değersiz hissettirmiş olabilirler. Bilirim ki her insan kendi davranışlarından sorumludur ve hayatta ne ekerlerse onu biçerler. Ben onları affetmeyerek onlar gibi olurum. Ben kendime yakışanı yapıyorum, onların yaptıklarını kabul ediyorum ve sevgiyle affediyorum…
Kendi adıma kin tutan yönümü bir kenara bırakıyorum… iyileşmeye hazırım…
Affediyorum… affediyorum… affediyorum…
Ve şimdi iyileşiyorum…
AFFET VE OZGURLES <3
YanıtlaSil